MAAS OPEN SPACE WRAPPED

NIEUWE WERKVORMEN

ZOALS FROM HERE ONWARDS, MNDSCP 0.1 + 0.2, NOW TALKS, WIJ & THE OZARD OF WIZ

"Ik ben opgegroeid in een omgeving en cultuur waar de definitie van wat acceptabel was zo specifiek was, dat ik mezelf er nooit in kon zien. Dus begon ik naar andere manieren te zoeken waarin ik mezelf met vertrouwen en authenticiteit kon presenteren. En dat was kunst voor mij. Het was zowel een bescherming als een uitlaatklep." Kunstenaar CJ P. Roxas (MNDSCP 0.1 en 0.2)

VERNIEUWDE ORGANISATIE

DOOR MIDDEL VAN O.A. ATELIERDAGEN, HET WHY SO SERIOUS TRAJECT & MAASTERCLASSES

“Open Space legde bloot dat Maas in contact staat met verschillende communities en dat het belangrijk is om daarmee verbinding te maken. Op die manier komt er kennis binnen via andere bubbels, ontstaan er verschillende leeromgevingen en is het mogelijk de buitenwereld naar binnen te trekken. Kennis verbreden en verdiepen is essentieel binnen Maas, en het is nodig de tijd te nemen om te verbinden en te verdiepen. (…)

Het mooie van de georganiseerde atelierdagen (zie onderstaande link) was om te zien hoe iedereen echt samenkwam. Er werd op verschillende niveaus gesproken, maar iedereen kon op zijn eigen manier een bijdrage leveren. Collega's die minder bekend waren met een bepaald thema, werden door anderen ingelicht. Er hing een sfeer van saamhorigheid en een gezamenlijke zoektocht naar een geheel. Uiteindelijk werd er een visie ontwikkeld voor een circulair werkproces dat zich richt op creatie, onderzoek en samenwerking, waarbij eigenaarschap en gedeelde verantwoordelijkheid centraal staan. Verdere vragen over het organisatiemodel en de betrokkenheid van het hele team blijven open voor het vervolg van het traject.”

- Lena Gevaerts (procesmedewerker) over de interne activiteiten vanuit de Open Space transitie

“Vallen en opstaan zijn twee gegevens die hand in hand zullen moeten gaan. Hierbij bewegen we van “falen” naar “groeien”. Falen is een beladen begrip voortkomend vanuit een westers gedachtegoed, het brengt een taal en mentaliteit met zich mee die geen ruimte biedt tijdens deze processen voor vallen en opstaan. De verandering start bij het besef dat vallen juist mogelijkheden biedt voor groei waarvan groeipijn een belangrijk onderdeel is. Het plezier vinden in het onderzoeken, het niet weten en het bouwen van nieuwe verbindingen, structuren en manieren van zijn. Het bespreekbaar maken van deze koloniale doorwerkingen en de aanhoudende dialoog omzetten naar leer en groeimomenten door het accepteren van vallen en opstaan met bijbehorende groeipijn is dan ook de manier om daadwerkelijk tot dekolonisatie te komen en alternatieve manieren van zijn te blijven onderzoeken.”

Sarah Jawla (Blqck, a queer aesthetic) over het proces van institutionele dekolonisatie tijdens het Open Space traject Why so serious

VERNIEUWDE PUBLIEKSGROEPEN EN SAMENWERKINGEN

DOOR O.A. BUILDING A HOUSE, WHY SO SERIOUS FEST, BLQCK TENT, VOGUE FEM, BALLS & MADE IN MAAS

“Als bezoeker ervoer ik een constante dialoog. Elk stuk was een gesprek, zowel letterlijk als figuurlijk. Je werd meegenomen in een ritueel dat verbonden was met artistieke producten. Er was altijd ruimte om direct of indirect te reageren. Met andere bezoekers of met de makers zelf, die fysiek aanwezig waren. Dat maak je niet vaak mee. (…)

Deze programma’s bevragen niet zozeer identiteit, maar creëren juist een nieuwe. Het gaat niet om kritiek op bestaande structuren, maar om het bieden van een alternatief: “zo kan het ook.” Vanuit een ander soort DNA beleef/ ervaar je iets. Er ontstaat ruimte voor verschillende culturele belevingen waarin je iets mag toevoegen, in plaats van enkel aan te passen. Dit maakt de ervaring voor sommige groepen niet alleen gelijkwaardig, maar misschien zelfs waardevoller omdat ze zich meer herkennen in die ruimtes.”

- Ro Verwey (bezoeker en moderator diverse events gerelateerd aan het Why so serious traject) in het impactonderzoek