De creatives

Wat was je inspiratie tijdens het maken van de muziek?
"Voor Let's go Barbie wilde ik ‘plastic’ muziek maken. Niet met echte instrumenten zoals een gitaar, piano of een echt drumstel, maar alles nagemaakt op de computer. Alles klinkt expres een beetje neppig. Ik speel heel graag het spelletje ‘The Sims’ (net als Sue-Ann!). Hierin speel je in een soort poppenhuis. Ik heb me onder andere laten inspireren door de leuke muziek in dit spel."

Was er een bepaald geluid, instrument of thema dat voor jou het vertrekpunt vormde bij het componeren?
"Bijna alle geluiden die je hoort zijn gemaakt met synthesizers, dat zijn een soort elektrische piano's waarmee je heel veel verschillende soorten geluiden kan maken en vervormen. Zelfs de gitaar in de vechtscène is geen echte gitaar, maar nagemaakt met een synthesizer! Soms hoor je wat zang in de voorstelling, die heb ik ook heftig nabewerkt om lekker plastic te klinken. Uit het radio’tje komen geluiden uit de 'echte' wereld, de wereld van Sue. Maar alles wat je hoort in de Barbie wereld is nep. Ik heb ook geluiden van speelgoed gebruikt om een beat mee te maken. Luister maar naar 'Barbie meets Ken'."

Luister hier de muziek van Nina uit de voorstelling

Waar kwam het eerste idee voor dit decor vandaan?
"Het idee voor het decor begon met de wens dat Sue Ann en Hali echt in een Barbie wereld zouden staan. Eerst wilde ik Barbie huizen uit elkaar halen om er wanden van te bouwen, maar dat kon niet door brandgevaar. Daarom besloot ik het decor te maken als één grote Barbie doos, zoals de verpakking die je in de winkel krijgt, met een transparante voorkant, een vloertje en een achtergrond.
We kozen voor een strandthema en gebruikten een felgekleurde strandzonsondergang die is uitvergroot tot grote pixels. Daardoor voelt het alsof een kleine verpakking is opgeblazen tot toneelformaat en wordt de ruimte abstracter. Doordat het publiek door de plastic wand heen kijkt, voelt de Barbie wereld extra gemaakt en kunstmatig."

Was er een element waarvan je dacht: dit móét erin, anders klopt het niet?
"Plastic! Het moest het gevoel van plastic hebben. En de felle kleuren die me aan de Barbie wereld doen denken. En ook het gevoel van ‘dit is niet echt’. Dat leek me fijn om te versterken met de transparante plastic wand."