MAASTERCLASS #4 de kunst van het spelen

In thuishaven Rotterdam bepalen de containers het ritme, pakketjes vullen de straten en huizen, beeldschermen staan tussen ons en onze geliefden in; het voelt wat hokkerig hier. En ernstig ook. Er is weinig ruimte over of neem ik die ruimte niet in? Waar is de spelende mens gebleven? Tijdens deze MAASterclass zochten we naar de spelende mens in onszelf. Waar zit die verstopt? Mensen spelen. Net zoals we eten, slapen en liefhebben. We verzinnen regels die vanzelf ontstaan en altijd weer kunnen veranderen. We fantaseren een wereld buiten de wereld die we kennen en verzamelen medespelers eromheen. Dit is het speelvlak waar we onze geheimen delen en soms eens oefenen in het uitvechten. Maar spelen we genoeg? Of sterft de spelende mens uit? 

We deden een poging doen om tot spelen te komen. Vonden we het kind in onszelf en konden we de efficiëntie loslaten? We gingen op zoek naar de ongezochte vondst en de zin van onzin. Deze mensen hebben ons hierbij geholpen:

Omdat ze niet mogen ontbreken in een verhaal over spelen...
Noem ze de experts, spelende wezens pur sang. Ze zijn al zo oud als Maas bestaat. 
Kom naar ze luisteren en speel een rondje mee.

Maas bestaat 10 jaar! Evenals de jubileumvoorstelling Maas speelt Maas stond deze MAASterclass editie in het teken van spelen. Een dag lang gingen we op zoek naar de spelende mens in onszelf. Waar zit die verstopt? Spelen we genoeg? Of sterft de spelende mens uit? Onder de deelnemers waren 11 pabo-studenten van de Thomas More Hogeschool. De MAASterclass was voor hen een aftrap voor het maken van een voorstelling  met maasdocent en theatermaker Eva Beijneveld. Samen met de studenten blikken we terug op deze inspiratiedag waar ze slingertikkertje speelden met een schoolklas, de man achter Het Klokhuis, Sesamstraat en Boer Boris ontmoetten en samen met ‘theatermensen’ zich op de vloer trotseerden voor een portie serieuze improvisatie onder leiding van Rotterdams performancecollectief URLAND.

Hoe begon de dag?
Niels: De opening was wat mij betreft eveneens het hoogtepunt. Het eerste programma onderdeel was een lezing over spelen door spelexperts Angelina en Jeroen. Ze bleken echter zelf niet aanwezig te zijn en wij werden uitgenodigd om zelf de lezing te ‘spelen’. Er lagen scripts klaar en we konden de vloer op. Nogal een twist als de powerpoint presentatie al klaar staat. We konden zelf een rol kiezen. Degene die zo gezegd ‘van participatie theater houdt’ las de regie aanwijzingen voor. ‘Deelnemer die hier op de fiets was gekomen’ wilde snel door het script heen fietsen en vond het maar saai. Ik vond het leuk bedacht.

Pepijn: En dan vervolgens ontstond er commotie, omdat mensen het script saai vonden. Zo staat in het script beschreven, als je het nog begrijpt. We joelden en klapten voor échte experts. En dan, komt er een schoolklas binnen. Dat maakte wel indruk. Ze zongen een prachtig lied, in canon en meerstemmig in verschillende talen. Chapeau voor de juf die dat voor elkaar heeft gekregen.

Eva: Ik vond het potje slingertikkertje die erop volgde heel bijzonder. Met dertig kinderen en dertig deelnemers verplaatsten we ons naar het grasveld. Twee tikkers probeerden de rest te pakken. Iedereen speelde zo enthousiast mee. Jong en oud verenigd in een lange slinger. Het was een warme dag; de volwassenen waren na één potje kapot. Maar de kinderen gingen vrolijk verder.

Wat was het hoogtepunt van de dag?
Eva: Dat potje tikkertje dus. Ook vond ik het heel leuk om te zien hoe de studenten zo in het spel opgingen. Zowel met het lezen van het script, als de workshop van URLAND. Ze vonden het spannend en waren onzeker over spelen bij de eerste repetitie en vervolgens zie ik ze helemaal opgaan in het spel.

Linde: Dat kwam ook omdat we met echte ‘theatermensen’ waren. Daardoor was de drempel lager om ons erin te storten. In het begin was het eng, maar uiteindelijk deed iedereen mee. Bij de start waren we nog wat aan het giechelen, maar de MAASterclass was een goed begin van ons project. Voor de groepsvorming en het onderling vertrouwen.

Pepijn: Nadat we uitgepuft waren van het rennen, gaf Ted van Lieshout een masterclass. We kennen zijn Boer Boris boeken vanuit onze stage in de kleuterklas. Ik kende hem echter nog niet van naam. Ik vond het leuk om het gezicht achter deze boeken te zien. Hij heeft ook geschreven voor Sesamstraat en Het Klokhuis. 'Oh, hier zit hij allemaal achter', dacht ik. Zijn leven ging van hot naar her. Het was heel persoonlijk en vol humor. 

Wat neem je mee na deze dag?
Femke: Meer regels geeft meer vrijheid. Daar ging het over bij URLAND, maar daar sprak Ted van Lieshout ook over. In de klas zijn duidelijke kaders nodig waarbinnen de kinderen vrij kunnen werken. Ted van Lieshout had veel lestips en ideeën voor andere lesvormen. Hoe harder we meeschreven, hoe meer tips hij had.

Linde: Voor mij was het vooral een les om dingen gewoon te doen, zonder er al te veel over na te denken. De vloer op gaan en iets proberen. Niet teveel in het hoofd zitten, maar spelen.