Cecilia Moisio
De van oorsprong Finse Cecilia Moisio (1978) is performer en choreograaf, wonend en werkend in Amsterdam sinds 1997. Cecilia won in 2019 de prijs van de Nederlandse Dansdagen Jong Publiek. In 2014 won zij de prijs van de Nederlandse Dansdagen. Ze was eerder ook in 2013 genomineerd voor deze prijs en voor de BNG Toneelprijs in 2011. In 2007 en 2008 was zij genomineerd voor de VSCD dansprijs- ‘de zwaan’. Cecilia danste vele jaren bij Dansgroep Krisztina de Châtel en daarna bij Ward/waRD – Ann Van den Broek.
Cecilia wordt geïnspireerd wordt door de psychologie van de mens, de onbewuste gedragspatronen die ontstaan door maatschappelijke normen en verwachtingen die aan de mens worden opgelegd. Zij noemt haarzelf een ‘Psychologisch Activist’ en is altijd opzoek naar de waarheid achter onze motieven, emoties en gedrag. Zij wil haar publiek confronteren met onuitgesproken taboes. In haar voorstellingen toont ze hoe zorgvuldig opgebouwde maatschappelijke façades langzaam worden ontleed en blootgelegd. De werkelijkheid van Cecilia bestaat uit driften en verlangens die de wanhoop en de schoonheid van de mens in al zijn eenvoud zichtbaar maken.
Haar werk is multidisciplinair: tussen theater, dans en performance in. Typerend voor Cecilia’s voorstellingen is het dynamische karakter met rauwe emotie enerzijds en een strakke, beheerste choreografie anderzijds. Haar stijl is ongepolijst, verontrustend maar ook humoristisch en stelt hoge eisen aan het kunnen van de performers. Zij combineert haar sterke visuele stijl in décor, video en kostuums met zelfgeschreven teksten en een gelaagde geluidscompositie om diep in het onbewuste van haar publiek te doorboren.
Haar inmiddels 27 voorstellingen zijn getoond in meer dan 15 landen wereldwijd. Recentelijk heeft haar dansfilm SHE/HER prijzen gewonnen bij Chicago Feminist Film Festival, Dance Film Festival Budapest en Stories We Dance Festival in Genoa, Italië. Sinds 2016 produceert zij haar eigen werk onder Stichting Cecilia Moisio. Haar eerdere werk bestaat uit Lasinen Vuori (1995 Ad*Astra Theatre, Finland), Miss Julie (1996 Ad*Astra Theatre, Finland), Anatomy Of Space (2005 Dansgroep Krisztina de Châtel), performances voor de tentoonstelling Movement[s] door fotograaf Jamain Brigitha (2006/2007), Masculine. (2009 Dansmakers Amsterdam), Psychopomp (2010 Conservatorium van Antwerpen), eindvoorstelling Eurydice Regained (2010 Theaterschool Amsterdam), Hi! My Name Is… (2010 Dansmakers Amsterdam), 3×3 (2010 de Stilte), Juxtapose (2013 Dansmakers Amsterdam), de solo IT’S NOT YOU, IT’S ME (2013 Stichting Imperium), 2 by 2 (2014 Nederlandse Dansdagen/FASHIONCLASH), de performance Facets als deel van het Europees project Performing Gender (2014 MSU Zagreb), L.O.V.E. (2014 Dansmakers Amsterdam), Y.E.S. (MTD Theaterschool Amsterdam), THIS IS THE END (2015 Danstheater AYA), Partymonster (2015 Toneelgroep Oostpool), Mum’s The Word (2015 Dansmakers Amsterdam), de dansfilm SHE/HER (2016 Family Affair Films), WE HAVE TO TALK (2016 Fontys Bachelor of Dance), THE END (2016 ArtEZ Bachelor of Dance), OMGYES (2016 Tanzmainz, Duitsland) en Mommy Issues (2016 Teatr ROZBARK, Polen), Circles (work-in-progress) (2016 Stichting Cecilia Moisio), V (2017 Fontys Bachelor of Dance), The Nose Touch (2017 Fontys Bachelor of Dance), Error Humanum (2017 Kuopio, Finland), I Can See Myself Through Your Eyes (2018 Stichting Cecilia Moisio) en My Arms Are Tired (2021 Artez Bachelor of Dance).
In seizoen 18/19 maakte Cecilia de voorstelling Victory bij Maas. Cecilia is naar aanleiding van de voorstelling genomineerd voor de Prijs van de Nederlandse Dansdagen Jong Publiek 2019. In seizoen 19/20 maakte Cecilia de choreografie van de voorstelling Juffenballet, onder regie van René Geerlings. In het najaar van 2021 maakt Cecilia een nieuwe jongerenvoorstelling bij Maas genaamt Revolt. In aanloop naar de voorstelling onderzoekt ze dit thema met de doelgroep in de vorm van workshops, interviews en interactieve protestmarsen. Vanaf 2021 maakt Cecilia deel uit van de artistieke kern van Maas theater en dans.
